ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΔΑΣΟΛΟΓΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ (Π.Ε.Δ.Δ.Υ)








ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Η έντονη συζήτηση που έχει ανοίξει σχετικά με τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων κτισμάτων μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις προκαλεί για ακόμη μια φορά το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Είναι βέβαιο ότι η τυχόν πριμοδότηση όσων παρανόμησαν μέχρι σήμερα εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος ή ακόμη και η κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος που θα συντελεστεί σε ενδεχόμενη ¨τακτοποίηση του θέματος των αυθαιρέτων¨, δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους.

Η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων έχει πρωτοστατήσει διαχρονικά στα θέματα αυτά προβάλλοντας τους λόγους για τους οποίους κάθε προσπάθεια νομιμοποίησης ή «τακτοποίησης» παράνομων κτισμάτων κυρίως σε δάση και δασικές εκτάσεις είναι:

• Παράνομη και αντισυνταγματική: Οποιαδήποτε προσπάθεια νομιμοποίησης αυθαιρέτων κτισμάτων μετά τον νόμο Τρίτση 1337/1983, είναι παράνομη και αντισυνταγματική, κάτι που έχει κριθεί και από το Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο έχει διαμορφώσει μια ιδιαίτερα συνεπή και αυστηρή νομολογία για το θέμα αυτό.
• Περιβαλλοντικά καταστροφική: Οποιαδήποτε νομιμοποίηση αυθαιρέτων σε δάση και δασικές εκτάσεις, επικυρώνει την αλλαγή χρήσης τους, τη μετατροπή τους σε οικισμούς, χωρίς σχεδιασμό και τις απαραίτητες υποδομές και την καταστροφή ακόμη και βιοτόπων που είναι απαραίτητοι για μία ισορροπημένη και πραγματικά βιώσιμη ανάπτυξη.
• Κοινωνικά άδικη: Η συνεχής άρνηση του κράτους να βάλει φρένο στα φαινόμενα αυθαιρεσίας σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων αποτελεί ουσιαστικά την αιτία για τη σημερινή εκτεταμένη αυθαιρεσία. Τη στιγμή δηλαδή που είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν παρανομήσει σε βάρος των δασών και της δημόσιας περιουσίας, ενδεχόμενη νομιμοποίηση (δασικών) αυθαιρέτων θα σημαίνει ουσιαστικά επιβράβευση όσων αψηφούν τους νόμους .

• Πολιτικά ανέφικτη: Η τεράστια έκταση του φαινομένου της παράνομης δόμησης αποτελεί κοινή ομολογία. Στην πραγματικότητα όμως, οι αποφάσεις κατεδάφισης που έχουν εκδοθεί από τις αρμόδιες δασικές ή πολεοδομικές υπηρεσίες είναι αναντίστοιχα λίγες. Χαρακτηριστικά, για την Αττική εκτιμάται ότι οι σχετικές αποφάσεις για παράνομες κατασκευές εντός δασικής γης, από το 1983 και μετά, δεν ξεπερνούν τις 5.000. Αλήθεια, σε ποιους θα απευθυνόταν μια τέτοια ρύθμιση και ποια έσοδα θα προσδοκούσε το κράτος;

Εάν το κράτος επιθυμεί πραγματικά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της τεράστιας αυθαίρετης πληγής που παραλύει τον φυσικό κορμό της Ελλάδας, πρέπει απαραιτήτως να προχωρήσει:

1. Στην ενίσχυση των αρμόδιων Δασικών Υπηρεσιών, ώστε να είναι δυνατή η άμεση καταγραφή των καταπατήσεων και των πάσης φύσεως αυθαιρέτων και η βεβαίωση των προβλεπόμενων από τον νόμο προστίμων.

2. Στην ίδρυση και στελέχωση κεντρικής υπηρεσίας κατεδαφίσεων, η οποία θα μεριμνήσει για την απομάκρυνση των τελεσίδικα αυθαιρέτων κατασκευών, με κόστος που θα βαρύνει τους ιδιοκτήτες τους.

3. Στην κατάργηση του αναχρονιστικού και περιβαλλοντικά εγκληματικού δικαιώματος για εκτός σχεδίου πόλεων και οικισμών δόμηση, που ανοίγει το πεδίο για ανεξέλεγκτη παρανομία.

4. Στην επιτάχυνση των διαδικασιών έγκρισης των εκκρεμούντων σχεδίων πολεοδομικής και οικιστικής οργάνωσης.

5. Στην επέκταση του προγράμματος των δασικών χαρτών, για την αποτύπωση δασών, δασικών εκτάσεων και δημόσιας περιουσίας, σε βάρος των οποίων έχουν γίνει και οι μεγαλύτερες καταπατήσεις.


ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ ΤΗΣ ΠΕΔΔΥ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ


ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΚΑΡΗΣ ΘΑΝΟΣ ΖΗΣΗΣ